Şafiilik Mezhebi
Şafiilik, İslam dininin dört büyük Sünni fıkıh mezhebinden biridir. Kurucusu, İslam hukukçusu İmam Şafii'dir (767-820). Şafiilik, özellikle Güneydoğu Asya, Doğu Afrika, Mısır ve Orta Doğu'nun bazı bölgelerinde yaygındır.
Temel İlkeler ve Kaynaklar:
Şafiilik, İslam hukukunu belirlemede şu kaynaklara başvurur:
- Kur'an: İslam'ın kutsal kitabı.
- Sünnet: Hz. Muhammed'in (s.a.v.) sözleri, fiilleri ve onayları.
- İcma: Müctehidlerin (yetkin İslam hukukçuları) bir konuda fikir birliği etmesi. (İcma Nedir?)
- Kıyas: Kur'an, Sünnet ve İcma'da açıkça belirtilmeyen bir meseleyi, benzer bir meseleyle kıyaslayarak hüküm çıkarma. (Kıyas Nedir?)
Öne Çıkan Özellikleri:
- Sünnet'e Önem Verme: Şafiilik, Sünnet'e büyük önem verir ve hadislerin titizlikle incelenmesini ve sahih (güvenilir) hadislerin kabul edilmesini şart koşar.
- İcma'da Şartlılık: İcma'nın geçerli olabilmesi için tüm müctehidlerin görüş birliğinde olması gerektiği savunulur. Bu konuda diğer mezheplere göre daha katıdır.
- Kıyas'ta Dikkat: Kıyas'ın kullanımında da dikkatli olunur ve ancak açık bir Kur'an veya Sünnet hükmü bulunmayan konularda kıyasa başvurulur.
- İstihsan'a Karşıtlık: Şafiilik, İmam Malik tarafından kullanılan bir delil olan İstihsan'ı (bir hükmün daha iyi/uygun görülmesi) genellikle reddeder.
Şafi Hukukunda Bazı Farklılıklar:
Şafiilik'te diğer mezheplere göre bazı farklı uygulamalar bulunmaktadır. Örneğin:
- Abdest: Cilt temasının abdesti bozduğu kabul edilir.
- Namaz: Fatiha suresini okumak namazın şartlarından sayılır.
- Zekat: Zekatın hangi mallardan verileceği konusunda farklılıklar bulunur.
Yaygınlığı:
Şafiilik, Endonezya, Malezya, Singapur, Brunei gibi Güneydoğu Asya ülkelerinde, Mısır, Somali, Etiyopya, Eritre gibi Doğu Afrika ülkelerinde ve Yemen, Suriye, Lübnan gibi Orta Doğu ülkelerinde yaygın olarak takip edilen bir mezheptir.